نکته های حقوقی در خصوص شارژ ساختمان
نکته های حقوقی در خصوص شارژ ساختمان
شارژ ساختمان شامل چه مواردی می شود؟ مهمترین نکات حقوقی شارژ ساختمان چیست؟ قانون چه نظری در خصوص شارژ ساختمان دارد؟ درصورت عدم پرداخت شارژ ساختمان چه اقداماتی صورت می گیرد؟ کارکرد یک وکیل پایه یک دادگستری در خصوص شارژ ساختمان و موارد حقوقی آن چیست؟ آیا امکان شکایت برای نپرداخت شارژ ساختمان وجود دارد؟ نحوه تعیین شارژ ساختمان چگونه است؟ آیا می توان نسبت به تعیین شارژ ساختمان اعتراض کرد؟ چرا باید شارژ ساختمان را بپردازیم؟ ابزارهای قانونی در شارژ ساختمان چیست؟
شارژ ساختمان یکی از مفاهیم جدید و نوظهور اجتماعی محسوب می شود. در دنیای امروز که همه چیز به سمت آپارتمان نشینی رفته، قوانینی جدیدی نیز به دنیای انسان ها اضافه شده است. در واقع امروز هر آپارتمان چیزی شبیه به یک اجتماع کوچک را تشکیل داده اند. از آن جهت که هر اجتماع برای بقا و پیشرفت به قانون نیاز دارد، کاملا طبیعی است که هر ساختمانی به عنوان یک جامعه کوچک قوانین خودش را داشته باشد. شارژ ساختمان یکی از این قوانین است که به صورت عمومی در تمامی ساختمان ها اجرایی می شود. اگر بخواهیم همانندی برای شارژ ساختمان بیان کنیم می توانیم آن را چیزی شبیه به مالیات در جامعه بدانیم.
به طور کلی آپارتمان نشینی شامل دو دسته قانون است. این قوانین عبارتند از قوانین عمومی و قوانین اختصاصی. از آن جهت که ساختمان و آپارتمان خود جزئی از جامعه محسوب می شود و افراد داخل آن از افراد جامعه هستند، بنابراین قانون جامعه موظف است نسبت به روابط آپارتمان نشینی چارچوب هایی را تعیین کند. از این رو قانونگذار قوانین خاصی را نسبت به این روابط وضع کرده است. اما قوانین اختصاصی توسط مجموعه همان ساختمان تعیین می شود. در کلام ساده تر ساکنان هر آپارتمان یا ساختمان با یک دیگر به توافقاتی می رسند. این توافقات به عنوان قوانین اختصاصی قابلیت اجرا را پیدا می کند. به طور مثال ساکنین آپارتمان با توافق یکدیگر تصمیم می گیرند که از هیچ وسیله تزئینی در راهرو یا درب ورودی منزل استفاده نکنند. این یک قرارداد و قانون اختصاصی است و قانون گذار نظری در این خصوص ندارد. شارژ ساختمان از آن دسته قوانین عمومی محسوب می شود. بنابراین قوانین نسبتا مشخصی برای این مفهوم مهم اجتماعی وجود دارد.
شارژ ساختمان در قانون
شارژ ساختمان امروز دیگر یک مفهوم ناشناس محسوب نمی شود. در واقع با گسترش فرهنگ آپارتمان نشینی افراد جامعه کم کم به این سطح از بلوغ رسیده اند که شارژ ساختمان به عنوان یک ابزار مفید برای اداره بهتر ساختمان و آپارتمان مورد نیاز است. مدیریت ساختمان می تواند بر اساس نیاز ساختمان و حفظ هرچه بهتر آن هزینه ای را از ساکنان این ساختمان دریافت کند.
وکیل حقوقی می داند که بر اساس ماده 25 قانون تملک آپارتمان ها شارژ ساختمان شامل دو هزینه عمده می شود. اول هزینه مربوط به نگهداری ساختمان و رسیدگی به تاسیسات و تجهیزات آن ها. در کلام ساده تر هزینه آب و برق و گاز مشترک ساختمان و یا هزینه های نگهداری از ساختمان همگی تحت این بند باید به عنوان شارژ ساختمان پرداخت شود. هزینه دوم که در این ماده قانونی به آن اشاره شده، هزینه اداری است. در کلام ساده تر هزینه دوم همان حق الزحمه مدیر یا مدیران ساختمانی است.
بگذارید کمی ساده تر بیان کنیم، از نظر قانون مدیریت ساختمان به عنوان یک مسئولیت شناخته می شود. در موقعیت های مختلف قانونی، قانونگذار مدیریت ساختمان را به عنوان مسئول اصلی ساختمان می شناسد. بنابراین خود به خود این مسئله می تواند حساسیت زا باشد. از طرف دیگر رسیدگی به امور ساختمانی و مشاعات ساختمان و همچنین بررسی مشکلات ساختمان می تواند وقت بسیاری از مدیر ساختمان بگیرد. از این رو قانون در بند دو ماده 25 قانون تملک آپارتمان به این نکته اشاره کرده است که مدیر می تواند هزینه ای بابت مدیریت خود تحت لوای شارژ ساختمان دریافت کند.
مسلما این هزینه باید با توافق ساکنان ساختمان صورت بگیرد و آن ها بدانند که در هر دوره پرداخت شارژ چند درصد یا چه مبلغی را بابت مدیریت ساختمان پرداخت می کنند. در برخی از مواقع دیده شده است که دعاوی وارد جریان می شود که ساکنین از این که مدیریت ساختمان هزینه ای بالغ بر هزینه های جاری ساختمان دریافت کرده شکایت می کنند. این در حالی است که مدیریت حق چنین کاری را از نظر قانونی دارد. اما مسئله اینجاست که بهترین حالت این است که مدیریت برای این موضوع با سایر ساکنین به توافق برسند. این کار می تواند نتایج بهتری به همراه داشته باشد.
عدم پرداخت شارژ ساختمان و عواقب قانونی آن
شارژ ساختمان غالبا به صورت دوره ای ( ماهانه یا فصلی ) از ساکنین دریافت می شود. برای دریافت این مبلغ معمولا زمانی یک هفته ای یا بیشتر به ساکنان ساختمان داده می شود. حال سوال اصلی این است که اگر فردی نسبت به پرداخت شارژ ساختمان سهل انگاری کند و یا آن را پرداخت نکند چه ابزار قانونی در قبال آن وجود دارد؟
بهترین راهکار رسیدن به یک توافق میان افراد ساختمان است. اما در صورتی که فرد تحت هیچ عنوان نسبت به پرداخت شارژ اقدام نمی کند. مدیر ساختمان این حق را دارد که با در دست داشتن فیش های مربوط به شارژ ساختمان به یکی از دفاتر شورای حل اختلاف مراجعه کند. مدیر ساختمان به واسطه شورای حل اختلاف اظهارنامه ای مشتمل بر هزینه کلیه شارژها با جزئیات برای فرد ارسال می کند. بعد از آن فرد به مدت ده روز مهلت دارد تا نسبت به پرداخت بدهی خود اقدام کند. در صورتی که فرد همچنان شارژ را پرداخت نکند. مدیریت ساختمان می تواند نسبت به قطع دسترسی های این فرد از خدمات مشاع و عمومی ساختمان اقدام کند. به طور مثال اگر ساختمان دارای برق و آب و گاز جدا باشد، می تواند این خدمات را از وی محروم کند. اما اگر ساختمان دارای خدمات مشترکی باشد و امکان قطع آن ها وجود نداشته باشد. مدیر ساختمان می تواند به کمک یک وکیل امور ثبتی با مراجعه به اداره ثبت درخواست صدور اجراییه را داشته باشد. بعد از آن همچنان مهلت ده روزه به فرد داده می شود. بعد از گذشت این مدت مدیر ساختمان می تواند از طریق دادگاه نسبت به این موضوع شکایت کند. در اینجاست که فرد باید به قانون پاسخگو باشد. توجه داشته باشید که در هر کدام یک از این مراحل امکان اعتراض برای فرد وجود دارد.
