دادخواست صلح و سازش

دادخواست صلح و سازش

دادخواست صلح و سازش یک نوع خواسته حقوقی و البته غیر مالی می باشد که هر کدام از طرفین دعوا می توانند برای پایان دادن به مناقشه ها و کدورت ها و همچنین اختلافات آن را تنظیم کرده و تسلیم مراجع ذی صلاح نماید.

برای تنظیم دادخواست صلح و سازش چه باید کرد؟

جهت تنظیم لایحه صلح و سازش باید دادخواستی را تحت عنوان درخواست سازش به شورای حل اختلاف ارجاع داد که باید به صورت کتبی باشد. در دادخواست یاد شده باید تمامی مشخصات خود و طرف دیگر را همراه با توضیحات کاملی در خصوص مسئله مورد اختلاف ذکر کرد. بعد از ارسال این خواسته به شورای حل اختلاف طرف مقابل جهت برطرف کردن اختلافات به شورای حل اختلافات دعوت خواهد شد. بعد از حضور هر دو طرف در جلسات رفع مناقشه و بعد از شنیدن اظهارات هر دو طرف دعوا مرجع رسیدگی کننده به پرونده بر اساس درخواست یاد شده هر دو طرف را به صلح و آشتی دعوت می نماید. لازم به یاد آوری است که اگر سازش صورت نگیرد طرفین  برای طرح دعوا به دادگاه ارجاع داده خواهند شد.

• 

فواید استفاده از دادخواست صلح و سازش

قبل از ذکر فواید استفاده و تنظیم دادخواست صلح و سازش باید این مسئله را بیان کنیم که از زمانی که پرونده مورد مناقشه دو طرف دعوا به دادگاه ارسال خواهد شد تا زمانی که رای نهایی در مورد آن صادر شود هزینه های مادی و زمان زیادی از دو طرف صرف خواهد شد و صدور رای نهایی و به سرانجام رسیدن یک پرونده ماه ها و شاید هم سال ها به طول بیانجامد. همچنین رای دادگاه همیشه به نفع یک نفر و به ضرر طرف دیگر صادر خواهد شد و کم تر اتفاق می افتد که دو طرف متضرر نشوند. بنابراین بهترین راه برای رسیدن به یک توافق دو سر مساوی که هر دو طرف به یک میزان متضرر شده و یکسان نیز سود ببرند استفاده از دادخواست مربوطه می باشد. قانون این لایحه و خواسته قانونی را برای افراد وضع نموده است تا قبل از طرح دعوا و حضور در دادگاه قضایی به توافق برسند.

نتایج استفاده از دادخواست صلح و سازش

اساسی ترین نتیجه ای که بعد از تنظیم دادخواست صلح و سازش و قبول آن  به دست خواهد آمد این است که دادگاه گزارشی به نام گزارش اصلاحی را صادر کرده و در نتیجه آن پروسه دادرسی و جریان پرونده متوقف خواهد شد. زمانی که چنین گزارشی از طرف دادگاه صادر شود بررسی ها درباره پرونده دیگر قابل پیگیری نخواهد بود و دادگاه مربوطه حکم برطرف شدن دعوا را صادر خواهد کرد.‌ حال این نکته وجود دارد که بعد از طی این فرایند اگر طرفین دعوا نسبت به انجام چنین دادخواستی پشیمان شوند تنها می توانند درخواست باطل شدن سازش نامه را از محضر دادگاه بخواهد.

مرجع صالح برای رسیدگی به دادخواست صلح و سازش

مرجع رسیدگی به دادخواست صلح و سازش دادگاه بدوی و نخستین می باشد. با این حال محل و مکان دادگاه از طرف قانون مشخص نخواهد شد. هر چند طبق ماده ۱۸۷ قانونی فرد درخواست کننده می تواند دادگاه محل زندگی خود را به عنوان دادگاه صالح انتخاب کند. بر اساس همین ماده قانونی صدور قرار رد درخواست و یا با وجود عدم صلاحیت دادگاه باز هم نمی توان دادگاهی را بجز دادگاه نخستین برای رسیدگی به این خواسته انتخاب کرد. دادگاه موردنظر زمانی که دادخواست را مورد پذیرش قرار داد ابلاغیه ای را برای هر دو طرف ارسال خواهد کرد که موکدا در آن علت ابلاغ را بیان خواهند کرد و حتما باید قید شود که جهت سازش و مصالحه آن ها را به دادگاه فراخوانده اند. در صورتی که در حکم ابلاغ تشریفات رعایت نشود موجب بی اعتباری جلسه سازش خواهد شد.

• 

انجام پروسه سازش بعد از تنظیم دادخواست صلح و سازش

انجام پروسه سازش بعد از تنظیم دادخواست صلح و سازش و تقدیم آن به دادگاه و قبل از این که حکم نهایی صادر شود به این صورت است که دادگاه هر دو طرف دعوا را احضار کرده و زمان کافی در اختیار هر دو قرار داده تا به بیان اظهارات خود بپردازند. بعد از این مرحله اقدامات مهمی در جهت صلح میان دو طرف انجام خواهد شد. لازم است یاد آور شویم که در این مرحله هیچ گونه قضاوتی از طرف دادگاه انجام نخواهد شد. در صورتی که هر دو طرف دعوا به سازش رسیدند تمامی موارد مهم در این رابطه را در متن سازش نامه ذکر خواهند کرد که باید به امضاء دو طرف برسد. اگر یکی از طرفین دعوا بنا به هر دلیلی راضی به صلح نباشد باید در جلسه سازش حضور یابد و عدم رضایت خود را اعلام نماید. البته این اعلام باید به صورت کتبی و شفاهی باشد.

علاوه بر موارد ذکر شده ممکن است یکی از طرفین دعوا در جلسه یاد شده حضور نیابد که این عدم حضور نشان دهنده این مطلب است که هرگونه اقدامی در جهت سازش امکان پذیر نخواهد بود و در واقع هیچ اقدامی صورت نخواهد گرفت. نکته جالبی که در این رابطه وجود دارد این است که دادگاه هیچ گونه دخالتی در چگونگی سازش و به توافق رسیدن هر دو طرف دعوا نخواهد داشت. تنها وظیفه دادگاه در این گونه جلسات این است که موضوعات مطرح شده را صورتجلسه کرده و به صورت گزارشی کتبی آن را تحریر کنند. البته این متن در اینده به عنوان سند رسمی شناخته خواهد شد.

نکته: در صورتی که بعد از صورت گرفتن سازش و همچنین ثبت آن امکان رد کردن و فسخ نمودن سازش نامه وجود خواهد داشت و تنها در صورتی این قرارداد سازش قابل رد کردن نخواهد بود که فرد طی جلسات سازش اقرار قطعی نموده باشد و به صورت مکتوب ثبت شده باشد. طبق قانون اقرار قطعی غیر قابل انکار می باشد. در صورتی که بعد از سازش میان دو طرف دعوا ایجاد شود می توان به گزارش مکتوب و رسمی قبلی رجوع کرد که بر اساس قانون و گزارش ثبت شده خواهان دعوا هیچ گونه حقی نداشته و نمی تواند در مورد دعوایی که قبلا در مورد آن سازش کرده است دوباره طرح دعوا نماید مگر در شرایط خاص.