اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی چقدر است؟
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی چقدر است؟
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی بر اساس قانون چقدر است؟ چگونه می توان اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی را تشخیص داد؟ اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی در دادگاه چگونه است؟ چگونه می توان اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی را برابر با خود سند رسمی دانست؟ آیا می توان از اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی در دادگاه یا مجامع قضایی و دولتی استفاده کرد؟ در چه صورتی اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی برابر با اعتبار سند رسمی خواهد بود؟ اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی چگونه تعیین می شود؟ کارکرد وکیل پایه یک دادگستری در خصوص اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی چیست؟
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی در صورتی برابر با اصل سند در نظر گرفته می شود که این کپی برابر اصل باشد. در واقع نهادی قانونی و رسمی که از سمت قانونگذار معرفی شده باشد باید این کپی را ضمانت کرده باشد و به نوعی گواهی به اصل بودن آن داده باشد. در زبان عامیانه تر به این نوع رونوشت کپی برابر اصل گفته می شود. در صورتی که اصالت کپی برابر اصل برای دادگاه اثبات شود این رونوشت اعتباری همانند اعتبار سند رسمی خواهد داشت. این نکته بسیار مهمی است که باید به آن در خصوص اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی توجه کرد.
برای این که بدانیم اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی ( یک کپی برابر اصل ) چقدر است، باید کمی از سند رسمی و اعتبار آن در قانون صحبت کنیم. از این رو در اولین گام باید سند رسمی را بشناسیم و با اعتبار آن بیشتر آشنا شویم. این مسئله می تواند کمک بزرگی به ما در خصوص فهم اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی کند.
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی و اعتبار یک سند رسمی
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی در صورت برابر اصل بودن آن برابر با اعتبار یک سند رسمی است. از این رو برای درک بهتر اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی باید اعتبار یک سند رسمی را از نظر قانونی مورد بررسی قرار دهیم. به طور کلی می توانیم اینگونه بیان کنیم که در قانون ایران دو نوع سند رسمی و عادی تعریف شده است.
یک وکیل حقوقی می داند که سند رسمی به سندی گفته می شود که در حضور نماینده های مشخص شده قانون تدوین و امضا شده و همچنین این سند به ثبت رسیده باشد. در این صورت این سند را رسمی می دانیم. به طور مثال سند ملکی یا شناسنامه و … را می توان سندی رسمی دانست. اما سندی که این ویژگی ها را نداشته باشد عملا یک سند عادی یا غیر رسمی محسوب می شود. به طور مثال سند خطی یا یک قولنامه یا هر سند دیگری که در حضور نمایندگان قانونی مانند دفتر اسناد رسمی یا اداره ثبت تدوین و ثبت نشده باشد به عنوان یک سند غیر رسمی یا عادی شناخته می شود.
نکته ای که وجود دارد این است که اساسا هر دو نوع این اسناد از دید قانون دارای اعتبار و وجاهت قانونی است. یعنی شما می توانید بر اساس هر کدام از این اسناد ادعای خودتان را طرح کنید. اما مسئله ای که وجود دارد این است که اعتبار یک سند رسمی در قانون بسیار بالاتر از اسناد غیر رسمی است. به طور مثال اگر در یک دعوی سند رسمی در برابر سند غیر رسمی با همان موضوع قرار بگیرد دادگاه رای را به سند رسمی خواهد داد. زیرا سند رسمی اعتبار قانونی بسیار بالاتری دارد. همین مسئله باعث شده است که اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی، اعتباری مهم و قانونی باشد.
به نوعی می توان گفت که رونوشت سند رسمی ( کپی برابر اصل ) را به عنوان یک سند رسمی شناخته می شود. از این روست که از اعتبار بسیار بالایی در قانون و دادگاه های قانونی برخوردار است. همچین اسناد رسمی در مسیرهای غیر قضایی مانند مسیرهای دولتی نیز کارایی بسیار خوبی دارند. همین مسئله باعث شده است که عملا کارایی های بسیاری برای رونوشت یک سند رسمی قائل باشیم.
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی و کارکردهای آن
اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی را برابر با سند رسمی دانستیم. به نوعی بیان کردیم که رونوشت یک سند رسمی را می توان یک سند رسمی دانست. در تعریف سند رسمی بیان کردیم که قانون زمانی یک سند را رسمی می داند که در حضور نمایندگان رسمی و تعیین شده قانون این سند تدوین و تنظیم شده باشد. همین موضوع در خصوص اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی صادق است. این نکته ای است که یک وکیل اسناد نیز به خوبی به آن آگاه است.
در واقع زمانی کپی یا رونوشتی از سند رسمی اعتباری برابر با سند رسمی دارد که توسط نهاد ها و افراد های تعیین شده توسط قانون گواهی شده باشد. در واقع تنها چند نهاد و شخص این قدرت و اعتبار را دارند که نسبت به انجام کپی برابر اصل اقدام کنند. بر اساس قانون دفتر دادگاه محل ارائه دادخواست یا دادگاهی دیگر، ادارات ثبت اسناد رسمی، دفتر اسناد رسمی، در شرایطی که هیچکدام از این موارد وجود نداشته باشد بخشدار محلی یا یکی از ادارات دولتی و رسمی توانایی صدور کپی برابر اصل سند رسمی را دارند. نکته دیگری که وجود دارد این است که افراد خارج از کشور می توانند از طریق سفارت خانه ایران برای صدور و گواهی کپی سند رسمی اقدام کنند. این موارد تنها حالت هایی است که امکان اعتبار بخشی به رونوشت سند رسمی وجود دارد.
نکته دیگری که وجود دارد این است که با وجود این که اعتبار کپی یا رونوشت سند رسمی برابر با سند رسمی شناخته می شود اما در برخی از موارد لازم است که خود سند رسمی به دادگاه ارائه شود. به طور مثال شما در اولین جلسه از دادگاه رسمی باید سند رسمی را به عنوان مدرک یا سند به دادگاه ارائه دهید و معمولا در این جلسه کپی برابر اصل مورد قبول قرار نمی گیرد. همچنین در شرایطی که نسبت به جعلی بودن رونوشت ادعایی طرح شده باشد شما باید سند رسمی اصلی را به دادگاه ارائه دهید. به جز این شرایط خاص در مابقی حالت ها امکان استفاده از رونوشت سند رسمی وجود دارد. علت اجازه قانون به استفاده از رونوشت سند رسمی اهمیت سند رسمی و احتمال مفقودی آن طی فرایند مختلف دولتی و قضایی است. این نکته مهمی است که باید به آن توجه داشته باشید.
