طلاق اهل سنت

طلاق اهل سنت

در حقیقت طلاق به معنای پایان دادن به ازدواج دائم و راه حلی شرعی و قانونی برای زن و شوهر می باشد. بر همین اساس بسیاری از زوجین برای خاتمه دادن به زندگی مشترک خود، این راه را انتخاب می کنند. بسیاری از امور شخصی انسان ها از قبیل؛ طلاق، ازدواج و ارث با توجه به قوانین موجود در مذهب افراد صورت می گیرد. می توان گفت طلاق از دید تمامی مذاهب امری جایز بوده و تشریفات خاص خود را دارد. قوانین مربوط به طلاق در مذهب شیعه و طلاق اهل سنت تفاوت هایی دارد. در این مقاله در نظر داریم به موضوع طلاق اهل سنت بپردازیم و برخی از تفاوت های آن را با طلاق سنی مورد بررسی قرار دهیم.

نگاهی به طلاق اهل سنت

طلاق بر مبنای فقه اسلامی به دو صورت بدعی و سنی تعریف شده است. طلاق بدعی طلاقی است که از نظر اسلام صحیح نبوده و شرایط درست طلاق را دارا نمی باشد. این نوع طلاق بدعت گذاری شده، نو ساخته و به طور کلی از نظر اسلام حرام است. اما طلاق سنی، نوعی از طلاق است که شرایط صحیح طلاق را دارا بوده و مطابق با فقه اسلامی و سنت پیامبر می باشد. به این صورت که زوج باید منتظر بماند که دوران حیض زوجه به پایان برسد. آن گاه بدون برقراری رابطه زناشویی او را طلاق دهد. به طور کلی می توان گفت طلاق بدعی غلط و طلاق سنی صحیح می باشد. لازم به ذکر است که طلاق سنی و طلاق اهل سنت به یک معنا به کار نمی رود. زیرا طلاق سنی با طلاق برخی از مذاهب از جمله امامیه اختلاف زیادی دارد. در ادامه به بررسی تقاضای طلاق از طرف زوج و زوجه خواهیم پرداخت:

تقاضای طلاق از طرف زوج

تمامی مذاهب اسلامی طلاق را حق قانونی و شرعی مرد می دانند. از طرفی بیشتر مذاهب بر این باور هستند که اگر مرد تمایلی به ادامه زندگی نداشت، آن زندگی از بین رفته است. باید خاطر نشان ساخت که فقه عامه طلاق تفویض شده و طلاق قضایی را که معمولا از سوی زن درخواست می شود، پذیرفته است. طبق نظر فقه شافعی طلاق تفویض شده از حقوق زوج بوده که امکان تفویض آن به زوجه وجود دارد و فقه عامه این نوع طلاق را صحیح می داند.

تقاضای طلاق از طرف زوجه

از نظر فقه امامیه، در صورت امتناع زوج از پرداخت نفقه، زوجه می تواند تقاضای طلاق بدهد. اما فقه شافعی تنها در صورت عدم توانایی مالی مرد، اجازه درخواست طلاق را به زن می دهد. به این معنا که اگر مرد توانایی مالی داشته اما از پرداخت نفقه امتناع وزرد، زن حق طلاق ندارد. لازم به ذکر است که فقه حنفی اجازه طلاق به دلیل رفتار نامناسب زوج و غیبت او را به زوجه نمی دهد.

شرایط طلاق اهل سنت چیست؟

تمامی مذاهب اهل سنت بر این باور هستند که طلاق طبق آیات قرآن جایز است. اما طلاق آداب خاصی داشته که هریک از مذاهب در این مورد دچار اختلاف نظر می باشند. در این میان صیغه طلاق، طلاق جمع با لفظ واحد، طلاق در دوران حیض و لزوم شهادت در طلاق بیشترین اختلاف را به خود اختصاص داده است. لازم به ذکر است که طلاق در مذهب شافعی منع داشته و اگر خانمی در زندگی مشکلی نداشته باشد، طلاق او را مکروه می دانند.

با وجود این که مذاهب اهل سنت طلاق در حال حیض را حرام می دانند، اما گاهی این اتفاق صورت می گیرد. طلاق از نظر مذهب امامیه باید در حضور دو شاهد صورت بگیرد. اما طلاق اهل سنت بدون حضور شاهد نیز انجام می شود. تنها هنگام رجوع مرد در طلاق رجعی به حضور شاهد نیاز است. لازم است بدانید که در مذهب حنفی وجود شاهد در طلاق رجعی مستحب می باشد. هم چنین طبق دیدگاه امامیه، زن باید در دوران طهر خود طلاق بگیرد و اگر طلاقی در دوران حیض یا طهر مواقعه اتفاق بیفتد، حرام می باشد.

در مذاهب حنبلی، مالکی و حنفی، سه طلاق در یک لفظ امکان پذیر نبوده و حرام است. اما تمامی مذاهب اهل سنت طلاق جمع با لفظ واحد را ممکن می دانند. هم چنین لازم به ذکر است که طلاق رجعی در طهر مواقعه و در حال نفاس و حیض، با وجود این که طلاق بدعی و شیطانی دانسته شده و به موجب اسلام حرام می باشد، اما مذهب حنفی این نوع طلاق را صحیح و دارای اعتبار می داند. هم چنین اهل سنت تقاضای زوجه برای طلاق به دلیل مستی زوج را جایز می دانند. این در حالی است که این تقاضا از نظر شیعه کاملا مردود بوده و آن را باطل می دانند.

عده طلاق اهل سنت به چه صورت می باشد؟

فقه امامیه بر این باور است که زن صغیره، غیر مدخوله و یائسه عده طلاق ندارد. زیرا این مذهب معتقد است که عده در کنار احترام قائل شدن برای زندگی زناشوئی سابق، به این معناست که در صورت بارداری، عدم و وجود جنین آشکار گردد. به عبارت دیگر مذهب امامیه عده را راهکاری می داند که از اختلاط نسل جلوگیری می کند. طبق عقیده فقهای عامه، عده زن صغیره و یائسه سه ماه می باشد. در حالی که مذهب حنبلی برای زن صغیره عده در نظر نمی گیرد. هم چنین از نظر تمامی مذاهب عامه، وفات 4 ماه و 10 روزه عده داشته و عده زن باردار تا زمان وضع حمل او می باشد.

تفاوت طلاق اهل سنت و طلاق سنی

همان طور که پیشتر اشاره کردیم، طلاق سنی و طلاق اهل سنت به یک معنا به کار نرفته و طلاق سنی با طلاق برخی از مذاهب از جمله امامیه اختلاف زیادی دارد. بر همین اساس طلاق اهل سنت در تقابل با طلاق امامیه و طلاق سنی در مقابل طلاق بدعی و حرام قرار دارد. طلاق بدعی طلاقی است که از نظر فقه اسلامی حرام و بدعت بوده و مطابق دستورات شرع نیست. طلاق نفاس، طلاق در دوران حیض، طلاق جمع با لفظ واحد و طلاق در طهر مواقعه از جمله مصادیق چهارگانه طلاق بدعی می باشد. فقه امامیه این مصادیق چهارگانه را حرام دانسته و بدعت می شمارد. در حالی که از نظر فقهای حنفی، این مصادیق صحیح و جایز می باشند.