قرار اناطه حقوقی و کیفری

قرار اناطه حقوقی و کیفری

تفاوت قرار اناطه حقوقی و کیفری در قانون

قرار اناطه حقوقی و کیفری چیست؟ قرار اناطه حقوقی و کیفری به چه معنی است؟ قرار اناطه حقوقی و کیفری چه کارکردی دارد؟ تفاوت قرار اناطه حقوقی و کیفری چیست؟ چه زمانی از قرار اناطه حقوقی و کیفری استفاده می شود؟ کارکرد یک وکیل پایه یک دادگستری در خصوص قرار اناطه حقوقی و کیفری چیست؟ مهمترین شرایط قرار اناطه حقوقی و کیفری چیست؟ نظر قانون در خصوص قرار اناطه حقوقی و کیفری چیست؟ مهمترین شرایط قرار اناطه حقوقی و کیفری چیست؟

قرار اناطه حقوقی و کیفری یکی از انواع قرارهای صادره توسط دادگاه های کیفری و حقوقی است. اناطه در امور قانونی بدین معنی است که اعلام رای در خصوص یک دعوی به اعلام رای در دعوی دیگر بستگی دارد. به طور مثال در خصوص جرم رابطه نامشروع زمانی دادگاه کیفری می تواند تصمیم گیری کند که دادگاه حقوقی خانواده نسبت به زوجیت این افراد اعلام نظر کند.

بنابراین همانطور که مشخص است قرار اناطه حقوقی و کیفری زمانی صادر می شود که رای نهایی دعوی به بخشی از دعوی بستگی دارد که در صلاحیت رسیدگی دادگاه نیست. این بخش از دعوی به دادگاه صالح ارجاع داده می شود و دادرسی دعوی اصلی تا زمان اعلام رای و نظر دادگاه ارجاع داده شده متوقف می شود. این تمام مفهومی است که می توانیم از قرار اناطه حقوقی و کیفری بیان کنیم.

حال در ادامه می خواهیم به شکل واضح تری در خصوص قرار اناطه حقوقی و قرار اناطه کیفری صحبت کنیم. بر اساس این شناخت می توانیم شباهت ها و تفاوت های آن را از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار دهیم. در ادامه با ما همراه باشید.

قرار اناطه حقوقی و کیفری، کارکرد یک وکیل حقوقی

قرار اناطه حقوقی و کیفری را اگر بخواهیم از بعد حقوقی آن مورد بررسی قرار دهیم می توانیم اینگونه بیان کنیم که بر اساس ماده 19 قانون آیین دادرسی مدنی، قرار اناطه زمانی صادر می شود که اعلام نظر در یک دادگاه حقوقی منوط به اعلام رای دادگاه صالح دیگری است.

بر اساس همین ماده قانونی، زمانی قرار اناطه صادر می شود که رسیدگی به دعوی حقوقی نیاز به اثبات یک ادعا دارد. همچنین این رسیدگی و اثبات این ادعا نیاز به بررسی و اعلام نظر در دادگاه دیگر است. بنابراین تا زمان اعلام نظر و رای نهایی دادگاه ارجاع داده شده، دادرسی و بررسی دعوی متوقف خواهد بود. نکته مهم اینجاست که خواهان ظرف مدت یک ماه بعد از صدور قرار اناطه موظف است که دعوی را در دادگاه ارجاع داده شده اقامه کند و نتیجه آن را به دادگاه اصلی برگرداند.

مسئله ای که وجود دارد این است که در هر صورت خواهان موظف به اقامه دعوی ارجاع داده شده محسوب می شود. در کلام ساده تر حتی اگر خوانده ادعایی را مطرح کند که بررسی کردن آن به دادگاه دیگر ارجاع داده شود، این خواهان است که موظف به اقامه دعوی در دادگاه خواهد بود. حال اگر ظرف مدت یک ماه این اتفاق رخ ندهد و خواهان نسبت به اقامه دعوی کاری انجام ندهد، دادگاه اصلی قرار رد دعوی را صادر می کند. چرا که اعلام نظر نهایی بدون بررسی این ادعا و اثبات یا رد آن امکان پذیر نخواهد بود. بنابراین اگر خواهان به دنبال احقاق حقوق خودش است باید حتی در خصوص اثبات یا رد ادعای خوانده به دادگاه ارجاع داده شده اقامه دعوی کند و رسید آن را به دادگاه اصلی تحویل دهد. این مهمترین نکته ای است که یک وکیل حقوقی به آن آگاه است.

قرار اناطه حقوقی و کیفری، کارکرد یک وکیل کیفری

قرار اناطه حقوقی و کیفری را حال اگر بخواهیم از منظر کیفری مورد بررسی قرار دهیم، باید گفت که زمانی این قرار صادر می شود که اثبات جرم منوط به بررسی امری در صلاحیت مرجعی دیگر باشد. به طور مثال ممکن است بخشی از یک دعوی کیفری مربوط به امور پزشکی باشد. در این صورت دادسرای پزشکی مسئول رسیدگی به این بخش از دعوی خواهد بود. همانند قرار اناطه در امور حقوقی در امور کیفری نیز بر اساس ماده 21 قانون آیین دادرسی کیفری تا زمان اعلام رای و نظر دادگاه ارجاع داده شده، دادرسی و بررسی جرم متوقف خواهد بود.

بنابراین اگر بخواهیم به صورت خلاصه بیان کنیم قرار اناطه کیفری زمانی صادر می شود که اثبات مجرمیت متهم منوط به بررسی بخشی از دعوی در دادگاه صالح دیگر باشد. همچنین اگر لازم باشد که دادگاه حقوقی در خصوص بخشی از این دعوی اعلام رای و نظر داشته باشد، قرار اناطه صادر می شود.

نکته مهمی که یک وکیل کیفری به خوبی به آن آشنا است این است که قرار اناطه توسط بازپرس صادر می شود. البته این قرار باید ظرف مدت سه روز به تایید دادستان برسد. در غیر این صورت دعوی به یک دادگاه کیفری صالح ارجاع داده می شود و نظر دادگاه در خصوص اناطه به عنوان یک نظر قطعی در نظر گرفته می شود.

نکته مهم دیگری که در خصوص این قرار در امور کیفری وجود دارد این است که مرجع کیفری ذی نفع قرار اناطه را تعیین می کند. بنابراین ممکن است خواهان یا خوانده به تشخیص دادگاه به عنوان ذی نفع این قرار شناخته شوند. ذی نفع شناخته شده موظف است ظرف مدت یک ماه بعد از صدور قرار نسبت به اقامه دعوی در دادگاه ارجاع داده شده اقدام کند و رسید آن را به دادگاه اصلی تحویل دهد. در صورتی که این اتفاق رخ ندهد مرجع کیفری بر اساس صلاحدید خود به پرونده و دعوی رسیدگی می کند.

تفاوت قرار اناطه حقوقی و کیفری

عمده ترین تفاوت قرار اناطه حقوقی و کیفری را می توان در خصوص تعیین ذی نفع قرار دانست. در واقع در قرار اناطه حقوقی در هر صورت خواهان موظف به پیگیری و اقامه دعوی در دادگاه ارجاع داده شده است. اما در خصوص قرار اناطه کیفری ذی نفع توسط مرجع قضایی و کیفری تعیین می شود. بنابراین ممکن است خواهان یا متهم به عنوان مسئول اقامه دعوی شناخته شوند.

از دیگر قرار اناطه حقوقی و کیفری می توان به این نکته اشاره کرد که در صورت عدم پیگیری دعوی در دادگاه ارجاع داده شده، در امور حقوقی قرار رد دعوی صادر می شود و در امور کیفری مرجع کیفری به بررسی پرونده بنابر صلاحدید خود اقدام می کند. این نکته بسیار مهمی است که باید به آن توجه کرد.