تفاوت صلح نامه و اقرارنامه

تفاوت صلح نامه و اقرارنامه

تفاوت صلح نامه و اقرارنامه در چیست؟

در مورد تفاوت صلح نامه و اقرارنامه باید بگوییم که این دو سند حقوقی از اساس با یکدیگر متفاوت می باشند. زیرا صلح نامه سندی است که به ازای آن افراد قراردادی را برای حل و فصل دعوا امضا می کنند. در طی این قرارداد ممکن است مالکیت مالی از شخصی به شخص دیگر منتقل شود. اما در مورد اقرارنامه شرایط به گونه ای دیگر است. زیرا در اقرارنامه شخص مواردی را عنوان می کند که کاملاً بر ضد خودش می باشد و به نفع دیگری تمام می شود. این موارد در دفتر ثبت اسناد رسمی به ثبت رسیده و در دادگاه نیز قابل اتکا می باشند

تبیین تفاوت صلح نامه و اقرارنامه

بنابر آنچه که بیان شد متوجه شدیم که تفاوت صلح نامه و اقرارنامه کاملاً آشکار است و هر یک احکام مخصوص به خود را دارند. در واقع در مورد اقرارنامه فرد طی یک سند و قرارداد حقوقی، اذعان می دارد که حق و حقوقی که متعلق به خود او می باشد را در آینده از خود سلب می کند. لازم به ذکر است که با تنظیم این سند هرگونه حق اعتراض نیز از فرد سلب خواهد شد. نکته مهم دیگر این است که فرد در اقرارنامه نمی تواند مطالبی را بیان کند که به نفع خودش باشد. اگر مطالبی به نفع شخص در این قرارداد عنوان شود سند مذکور اقرارنامه تلقی نمی شود.

اما در مورد صلح نامه موضوع متفاوت است. زیرا در صلح نامه قانون گذار به طرفین دعوا اجازه می دهد که شروط و محتوای قرارداد را با توجه به سازش های انجام شده تعیین نمایند. در این قرارداد می توان شروطی را مشاهده نمود که به نفع طرفین بوده و توافق صورت می گیرد. لازم به ذکر است که صلح نامه سندی نیست که تنها در دعوا ها و کشمکش ها مورد استفاده قرار گیرد. در واقع صلح نامه اقسام گوناگونی دارد که هریک دارای کاربردهای متفاوتی می باشند. به عنوان مثال می توان بسیاری از قراردادهای معمول را به عنوان صلح نامه معرفی نمود. قراردادهایی مانند خرید و فروش، اجاره و… نمونه ای از اسناد صلح نامه می باشند. تا اینجای مطلب تا حدودی به فرق صلح نامه و اقرارنامه پی بردیم. در ادامه مطالب بیشتری را برای روشن شدن موضوع ارائه خواهیم داد.

• 

صلح نامه چگونه سندی است؟

برای بسیاری از افراد تفاوت صلح نامه و اقرارنامه در هاله ای از ابهام قرار دارد. به همین سبب بر آن شدیم تا توضیحات بیشتری را در مورد این دو سند حقوقی بیان کنیم. صلح در قانون به معنی ایجاد رضایت و خشنودی در موضوعی خاص است. با توجه به رضایت مندی طرفین از محتوای قرارداد قانون، صلح را در دو موقعیت مورد استفاده قرار می دهد. موقعیت اول وقتی است که دو طرف دعوا برای پایان دادن به اختلافات خود بر روی موضوعاتی به توافق می رسند. به این ترتیب قراردادی به عنوان صلح نامه بین طرفین امضا می شود. در موقعیت دوم نزاع و اختلافی وجود ندارد. قرارداد هایی نظیر خرید و فروش یا قرارداد هایی که بانک و افراد به منظور سپرده گذاری و مضاربه امضا می کنند، نیز صلح نامه تلقی می شود.

صلح نامه باید دارای سه رکن اساسی باشد که در ادامه به این سه رکن اساسی اشاره خواهیم نمود.

مصالح: فردی است که مالیات پولی را به شخص دیگری واگذار می کند.

متصالح: فردی است که پول یا مال به وی اعطا می شود.

مورد صلح: پول یا مالی است که به ازای پیشنهاد صلح در این قرارداد به دیگری واگذار می شود.

این قرارداد در صورتی که طرفین شرایط لازم را داشته باشند، دارای وجاهت قانونی بوده و در دادگاه نیز معتبر می باشد.

شرایط لازم برای تنظیم صلح نامه چیست؟

در عقد قرارداد صلح نامه هر دو طرف باید به سن قانونی رسیده و عاقل و مختار باشند. به این معنی که از طرف فرد دیگری مجبور به امضای صلح نامه نشده باشند.

آنچه که مورد صلح قرار می گیرد بایستی ارزش اقتصادی داشته باشد.

طرفین حق فسخ این قرارداد را ندارند و این صلح در دسته عقود لازم قرار می گیرد.

در صلح نامه امکان تصرف در اموال دولتی وجود ندارد.

فرد ورشکسته حق تصرف در مال خود را نداشته و نمی تواند اموال خود را مورد صلح قرار دهد.

قرارداد صلح نباید باعث ضرر و زیان دیگران باشد.

در صورتی که این قرارداد به منظور فرار از بدهی باشد قرارداد باطل می شود.

تمامی صفحات صلح نامه باید توسط طرفین امضاء شده باشند.

• 

اقرارنامه چیست؟

برای درک بهتر تفاوت صلح نامه و اقرارنامه لازم است تعریف روشنی از اقرارنامه ارائه گردد. در اقرارنامه معنی واژه اقرار این است که فرد بیاناتی را بر علیه خود ابراز می نماید که به سود فرد دیگری می باشد. به عنوان مثال ممکن است فردی مدعی شود مالک مالی است، اما سندی که ثابت کننده این مالکیت باشد را در اختیار نداشته باشد. در این صورت اگر فرد یک اقرارنامه کتبی در اختیار داشته باشد، می تواند ادعای خود را در دادگاه ثابت کند. به همین دلیل در امور مدنی اقرارنامه سند مهم و معتبری به شمار می رود. اما در امور کیفری قاضی مختار است که با وجود اقرارنامه علل دیگری را نیز مورد بررسی قرار دهد.

تفاوت صلح نامه و اقرارنامه در شرایط صحت این دو سند نیز مشهود است. شرایط صحت اقرار نامه به شرح زیر می باشد.

اقرارنامه باید کاملا روشن و بدون ابهام درج شده باشد.

در این قرارداد، اقرار بایستی صریح یا ضمنی بیان شده باشد.

سکوت نشان اقرار نیست. زیرا سکوت افراد ممکن است ناشی از بی تفاوتی آن ها باشد.

اقرار کننده باید عاقل بوده و به سن قانونی رسیده باشد.

اقرار نباید در شرایط سخت و شکنجه و اجبار صورت گرفته باشد.

اقرار به ارتکاب جرم تنها باید توسط خود شخص صورت گیرد. بنابراین وکیل یا شخص دیگری نمی توانند به جای موکل به جرمی اقرار کنند.

تفاوت صلح نامه و اقرارنامه در فسخ قرارداد

یکی از نکات مهم در مورد تفاوت صلح نامه و اقرارنامه نحوه فسخ یا ابطال آن است. در مورد هر دو قرارداد صلح نامه و اقرارنامه امکان فسخ قرارداد به صورت یک جانبه امکان پذیر نیست. مگر این که در صلح نامه قید شده باشد که یکی از طرفین یا هر دو طرف حق فسخ قرارداد را دارند. در غیر این صورت در هنگام فسخ قرارداد بایستی هر دو طرف رضایت خود را از فسخ قرارداد اعلام نمایند. نکته مهم در مورد اقرارنامه این است که پس از اقرار، امکان انکار آن وجود ندارد. مگر در جرایم خاص که موجب سنگسار یا حد قتل می شوند.